Test IQ

Test IQ

 

 

 

 

 

 

 

Bardziej wpływowa tradycja testów mentalnych została opracowana przez Bineta i jego współpracownika, Theodore'a Simona, we Francji. 
W 1904 r. Minister nauczania publicznego w Paryżu powołał komisję do badania lub stworzenia testów, które zapewniłyby dzieciom upośledzonym umysłowo odpowiednie wykształcenie. Minister obawiał się również, że dzieci normalnego wywiadu są umieszczane na zajęciach dla dzieci upośledzonych umysłowo z powodu problemów z zachowaniem. Nawet przed badaniami Wisslera Binet, który został oskarżony o opracowanie nowego testu, kategorycznie odrzucił tradycję galtonowską, uważając, że testy Galtona mierzyły trywialne zdolności. Zaproponował zamiast tego, że testy inteligencji powinny mierzyć umiejętności takie jak osąd, zrozumienie i rozumowanie - te same rodzaje umiejętności, które są mierzone przez większość dzisiejszych testów inteligencji. Początkowy test Bineta został przewieziony na Uniwersytet Stanforda przez Lewisa Termana, którego wersję nazwano testem Stanforda-Bineta. Ten test był często weryfikowany i nadal jest stosowany w krajach na całym świecie.

Test Stanforda-Bineta i inne podobne wyniki przyniosły przynajmniej ogólny wynik nazywany ilorazem inteligencji lub test IQ. Niektóre testy, takie jak Skala inteligencji dorosłych Wechslera (Zmieniona) i Skala inteligencji Wechslera dla dzieci (poprawiona), dają ogólny iloraz inteligencji, jak również oddzielne IQ dla podtestów słownych i wydajnościowych. Przykładem podtestu słownego byłoby słownictwo, podczas gdy przykładem podtestu wydajności byłaby aranżacja obrazu, przy czym ta ostatnia wymagała od badacza ułożenia zestawu obrazów w sekwencję tak, aby opowiedzieli zrozumiałą historię.